λιπαροῖσιν (Β 44): ἀπὸ τοῦ λιπάναι γίνεται λιπαρός. τὰ γὰρ εἰς ναι ἀπαρέμφατα ποιοῦσιν εἰς ρος ὀνόματα ἰσοσυλλαβοῦντα τοῖς ῥήμασι καὶ ἢ τῷ α παραλήγεται ἢ τῷ ε· μιαίνω μιαρός, χλιαίνω χλιαρός, θλιβῆναι θλιβερός, στυγῆναι στυγερός, μυσάναι μυσαρός, τακῆναι τακερός.

Λιαρός. ἀποβολῇ τοῦ χ. χλιαρὸς γάρ. τὰ δὲ χλιαρὰ πρισηνῆ. δύναται δὲ καὶ ἄλλως. λίλω τὸ λίαν θέλω. λῶ γὰρ τὸ θέλω. καὶ λιλῶ λιλαίω. καὶ λιλαίετο παρ’ Ὁμήρῳ. καὶ ὡς μαδῶ μαδαρὸς, πλαδῶ πλαδαρὸς, χαλῶ χαλαρὸς, λιλῶ λιαρὸς, καὶ ἀποβολῇ τοῦ λ, λιαρός. τὰ γὰρ προσηνῆ θέλομεν

λιαρὸν δὲ λίαν ἀρηρότα, ὅ ἐστι προσκολλώμενον ἢ θερμόν· θερμαίνει γὰρ τὸ σῶμα· b(BCE3E4)T ἢ παρὰ τὸ „λαρόν“ (Ρ 572 al.) πλεονασμῷ τοῦ ι, ὃ δηλοῖ τὸ ἡδύ)

Λιαρὸν καὶ λιαρή· διὰ τοῦ Ι. τὸ δὲ λεῖος καὶ λεία διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου. ἠμάτιοι, λιαρὴ γὰρ ὑπὸ κνέφας. ἡ ὁμαλὴ καὶ λεία.

Λιαρός. ἀποβολῇ τοῦ χ. χλιαρὸς γάρ. τὰ δὲ χλιαρὰ πρ<ο>σηνῆ. δύναται δὲ καὶ ἄλλως. λίλω τὸ λίαν θέλω. λῶ γὰρ τὸ θέλω. καὶ λιλῶ λιλαίω. καὶ λιλαίετο παρ’ Ὁμήρῳ. καὶ ὡς μαδῶ μαδαρὸς, πλαδῶ πλαδαρὸς, χαλῶ χαλαρὸς, λιλῶ λι<λ>αρὸς, καὶ ἀποβολῇ τοῦ λ, λιαρός. τὰ γὰρ προσηνῆ θέλομεν

Λιαρόν: χλιαρόν, προσηνές. παρὰ τὸ λῶ τὸ θέλω λαρὸν ὃ θέλομεν ὡς νῶ ναρόν, λῶ λαρόν, πλεονασμῷ τοῦ Ι λιαρόν. ἢ ἱλαρὸν καὶ καθ’ ὑπέρθεσιν λιαρόν

Λιαρός. ἀποβολῇ τοῦ χ. χλιαρὸς γάρ. τὰ δὲ χλιαρὰ πρ<ο>σηνῆ. δύναται δὲ καὶ ἄλλως. λίλω τὸ λίαν θέλω. λῶ γὰρ τὸ θέλω. καὶ λιλῶ λιλαίω. καὶ λιλαίετο παρ’ Ὁμήρῳ. καὶ ὡς μαδῶ μαδαρὸς, πλαδῶ πλαδαρὸς, χαλῶ χαλαρὸς, λιλῶ λι<λ>αρὸς, καὶ ἀποβολῇ τοῦ λ, λιαρός. τὰ γὰρ προσηνῆ θέλομεν  [NB: Sturz prints πρισηνῆ for the first occurrence of the word]

λύσσα γίνεται παρὰ τὸ τὰς σώας λύειν φρένας

δοδρύπτω παρὰ τὸ δόρυ

δαίω γὰρ καὶ τὸ μερίζω. ἐξ οὗ καὶ δαιτυμών καὶ Δαίς, δαιτός, ἡ εὐωχία